To ciasto wejdzie chyba do stałego repertuaru moich ulubionych ciast. Mało roboty, szybko się piecze, łatwo się zwija w roladę no i co dla mnie najważniejsze nie jest zbyt słodkie. Moja wersja rolady powstała w wyniku modyfikacji przepisu podanego przez Drewni Kocur. Rolada jest zgodna z zasadami żywienia opracowanymi przez M. Montignac i można się nią rozkoszować w końcówce I fazy. Komu zasady Monignac’owe są obce zamienia w przepisie fruktozę na zwykły cukier i podbija serca znajomych i domowników wspaniałą roladą z masą śmietanową.

ROLADA ORZECHOWA

4 żółtka

5 białek

1 łyżeczka kawy rozpuszczalnej bezkofeinowej

1/2 łyżeczki esencji waniliowej

1/2 szklanki zmielonych orzechów laskowych

1/3 litra śmietany kremówki

2 czubate łyżki serka mascarpone

1 łyżeczka żelatyny w proszku

4 łyżki fruktozy

Kawę rozpuszczamy w żółtkach. Białka ubijamy na bardzo sztywna pianę, pod koniec ubijania dodajemy 1 łyżkę fruktozy. Do piany dodajemy masę żółtkowo – kawową. Na końcu delikatnie (łyżką! nie mikserem) mieszamy pianę z orzechami. Na blachę do pieczenia ciastek (tą z piekarnika) rozkładamy pergamin i wykładamy masę cienką warstwą (około 1,5 cm). Pieczemy 12 – 15 minut w temperaturze 190 stopni. Upieczone ciasto wyjmujemy z pieca. Chwilę czekamy aż przestygnie. Kładziemy “do góry nogami” na ściereczce płóciennej (tak by pergamin był na górze). Zdejmujemy pergamin i zawijamy ciepłe ciasto w roladę. Zostawiamy w ściereczce do zupełnego ostygnięcia. W czasie jak ciasto stygnie rozpuszczamy żelatynę w 2 łyżkach przegotowanej wody. Śmietanę ubijamy, pod koniec ubijania dodajemy pozostałą fruktozę i serek mascarpone. Żelatynę dodajemy do śmietany dopiero wtedy gdy ciasto jest zupełnie zimne i można będzie od razu zwinąć roladę. Zimne ciasto rozwijamy ze ściereczki, wykładamy masę śmietanowo – serową wymieszaną z żelatyną. Śmietanę równo rozsmarowujemy i zwijamy roladę. Ja zostawiłam sobie trochę masy śmietanowej i szprycą udekorowałam wierzch rolady. Całość posypałam odrobiną kakao.